“Ik ben bang dat ik fouten zal maken op het werk, ik heb namelijk concentratieproblemen sinds het overlijden van mijn moeder, een paar weken geleden”. De vrouw die voor me zit, vraagt zich af hoe ze de draad van het werk weer kan oppakken nu haar zorgverlof bijna afgelopen is. Veel mensen zullen dit herkennen: na een ingrijpende gebeurtenis zoals het overlijden van een naaste valt het niet mee om weer ‘back to normal’ te gaan. Het gemis en verdriet heeft z’n weerslag op lichaam (spierpijn, vermoeidheid) en geest (concentratie, stemmingswisselingen), en dat duurt vaak wel even. Graag wil ik daarom belangrijke info uit een onderzoek naar de re-integratie van nabestaanden met je delen:

Jaarlijks verliezen circa 230.000 werknemers een dierbare en ondervinden circa 100.000 mensen ernstige problemen met de verwerking van het overlijden van een dierbare. Ziekteverzuim na werkhervatting is voor een groot deel toe te schrijven aan onvoldoende of verkeerde opvang en ondersteuning op de werkvloer.

Werken is van groot belang voor de verliesverwerking door de nabestaande. Arbeid kan immers een positieve invloed hebben op het rouwproces, het geeft structuur, ritme en afleiding. Wanneer een nabestaande weer het beste aan het werk kan gaan, is per individu verschillend.

· Als de werkomgeving begrip toont voor mindere prestaties op het werk, het verlies en het verdriet niet negeert en bijvoorbeeld de mogelijkheid biedt extra verlof op te nemen of aangepaste taken te verrichten, verloopt de verwerking doorgaans beter. Als dat niet het geval is, dan is de kans op fysieke of psychische gezondheidsklachten bij de rouwende met ziekteverzuim tot gevolg, groter.

· Een aantal geïnterviewde deskundigen wijzen erop dat de aard van het werk voordat de partner overleed, van belang is voor het verloop van het rouwproces. Een baan met veel regelmogelijkheid heeft daarbij een positieve invloed. Ook als de nabestaande dat werk met plezier en bevlogenheid deed en krediet heeft opgebouwd, dan heeft dat een positief effect op het rouwproces en de terugkeer naar dat werk.

We weten dat rouw het functioneren en de inzetbaarheid van de nabestaande op het werk beïnvloedt. De belastbaarheid van rouwenden is lager dan voorheen, vanwege zowel psychische als fysieke gezondheidsklachten als gevolg van de rouw. Werkgevers worden dus geconfronteerd met fysieke en psychische beperkingen van de rouwende werknemer. Het rouwproces kost immers veel energie. Rouw is een stressor. In de literatuur wordt dit vaak aangeduid met de term ‘rouwarbeid’. Rouwenden zijn vaak vermoeid, slapen ook nog eens slecht en hebben weinig eetlust.

De geïnterviewde werkgevers wijzen op het grote belang van het snel leggen en houden van contact met de rouwende werknemer en wijzen op de noodzaak om flexibel met een rouwende werknemer om te gaan. Ze hebben de ervaring dat als ze flexibel en meelevend zijn, de betrokken medewerker niet langdurig verzuimt. Werken helpt in grote lijnen bij het rouwproces, aldus de respondenten. De werkgevers benadrukken dat het gaat om maatwerk. Het leveren van maatwerk gaat op gevoel.

(bron: “Rouw en werk, explorerend onderzoek naar de re-integratie van nabestaanden”, Astri beleidsonderzoek en –advies)

Nieuws archief